خلاصه‌ي بحث تا اين جا اين که شش نکته ـ که از اسرار شيعه و فوق‌العادّه مهمّ است ـ از اين سه آيه‌ي شريفه استفاده مي‌شود.

اوّل: اميرالمومنين علي«سلام الله علیه»عالِم به تمامي قرآن هستند، آن علمي که آصف بن برخيا با دانستن قطره‌اي از آن توانست تخت بالقيس را در يک چشم به هم زدن از يمن به شام بياورد.

دوّم: اميرالمومنين علي«سلام الله علیه»و ساير ائمّه‌ي طاهرين«سلام الله علیهم» الگوي جامعه‌ي بشريّت‌اند و اگر جامعه اين الگو را بپذيرد، به آن مدينه فاضله‌اي که همه آرزويش را دارند، خواهد رسيد.

سوّم: در روز قيامت، همان طور که خداوند و پيامبراکرم«صلی الله علیه و اله و سلم» شاهد و ميزان اعمال ما هستند، ائمّه‌ي طاهرين«سلام الله علیهم» و از جمله اميرمؤمنان«سلام الله علیه»هم شاهد و ميزان اعمال ما هستند.

چهارم: ائمّه‌ي طاهرين«سلام الله علیهم» سعه و سلطه‌ي وجودي دارند بر جهان، نه فقط کره‌ي زمين، که بر تمامي آسمان‌ها و کلّ عالم وجود.

پنجم: ائمّه‌ي اطهار«سلام الله علیهم» واسطه‌ي فيض اين عالم هستند؛ يعني اگر نعمت و فيضي قرار است از طرف پروردگار به اين عالم برسد، به واسطه‌ي وجود مقدّس اميرالمؤمنين«سلام الله علیه»و ديگر معصومين«سلام الله علیهم» خواهد بود.

 ششم: آن که آن ذوات مقدّس نه فقط بر گفتار و کردار، که بر نيّات و افکار ما هم اشراف دارند.

اين مطالب همگي از اسرار شيعه است که در قالب ادعيه، زيارات و روايات به دست ما رسيده است. تنها تفاوت آنها با قرآن اين است که، قرآن هم از نظر معنا و هم از نظر لفظ از جانب خداي متعال است، امّا روايات و ادعيه وارده از جانب معصومين«سلام الله علیهم»، الفاظش از جانب معصومين يا روات احاديث است، امّا از نظر معنا از جانب خداوند متعال مي‌باشد.